ใครแต่งงานกับCleopatra VII?

Cleopatra VII Thea Philopator (Koine Greek: Κλεοπάτρα Θεά Φιλοπάτωρ, lit. 'Cleopatra father-loving goddess'; 70/69 BC – 10 or 12 August 30 BC) was Queen of the Ptolemaic Kingdom of Egypt from 51 to 30 BC, and the last active Hellenistic pharaoh. A member of the Ptolemaic dynasty, she was a descendant of its founder Ptolemy I Soter, a Macedonian Greek general and companion of Alexander the Great. Her first language was Koine Greek, and she is the only Ptolemaic ruler known to have learned the Egyptian language, among several others. After her death, Egypt became a province of the Roman Empire, marking the end of the Hellenistic period in the Mediterranean, which had begun during the reign of Alexander (336–323 BC).

Born in Alexandria, Cleopatra was the daughter of Ptolemy XII Auletes, who named her his heir before his death in 51 BC. Cleopatra began her reign alongside her brother Ptolemy XIII, but falling-out between them led to a civil war. Roman statesman Pompey fled to Egypt after losing the 48 BC Battle of Pharsalus against his rival Julius Caesar, the Roman dictator, in Caesar's civil war. Pompey had been a political ally of Ptolemy XII, but Ptolemy XIII had him ambushed and killed before Caesar arrived and occupied Alexandria. Caesar then attempted to reconcile the rival Ptolemaic siblings, but Ptolemy XIII's forces besieged Cleopatra and Caesar at the palace. Shortly after the siege was lifted by reinforcements, Ptolemy XIII died in the Battle of the Nile. Caesar declared Cleopatra and her brother Ptolemy XIV joint rulers, and maintained a private affair with Cleopatra which produced a son, Caesarion. Cleopatra traveled to Rome as a client queen in 46 and 44 BC, where she stayed at Caesar's villa. After Caesar's assassination, followed shortly afterwards by the sudden death of Ptolemy XIV (possibly murdered on Cleopatra's order), she named Caesarion co-ruler as Ptolemy XV.

In the Liberators' civil war of 43–42 BC, Cleopatra sided with the Roman Second Triumvirate formed by Caesar's heir Octavian, Mark Antony, and Marcus Aemilius Lepidus. After their meeting at Tarsos in 41 BC, the queen had an affair with Antony which produced three children. Antony became increasingly reliant on Cleopatra for both funding and military aid during his invasions of the Parthian Empire and the Kingdom of Armenia. The Donations of Alexandria declared their children rulers over various territories under Antony's authority. Octavian portrayed this event as an act of treason, forced Antony's allies in the Roman Senate to flee Rome in 32 BC, and declared war on Cleopatra. After defeating Antony and Cleopatra's naval fleet at the 31 BC Battle of Actium, Octavian's forces invaded Egypt in 30 BC and defeated Antony, leading to Antony's suicide. After his death, Cleopatra reportedly killed herself, probably by poisoning, to avoid being publicly displayed by Octavian in Roman triumphal procession.

Cleopatra's legacy survives in ancient and modern works of art. Roman historiography and Latin poetry produced a generally critical view of the queen that pervaded later Medieval and Renaissance literature. In the visual arts, her ancient depictions include Roman busts, paintings, and sculptures, cameo carvings and glass, Ptolemaic and Roman coinage, and reliefs. In Renaissance and Baroque art, she was the subject of many works including operas, paintings, poetry, sculptures, and theatrical dramas. She has become a pop culture icon of Egyptomania since the Victorian era, and in modern times, Cleopatra has appeared in the applied and fine arts, burlesque satire, Hollywood films, and brand images for commercial products.

ทอเลมีที่ 13 เทออส ฟิโลพาทอร์ (อังกฤษ: Ptolemy XIII Theos Philopator,กรีก: ΠτολεμαῖοςΘεόςΦιλοπάτωρ, Ptolemaios Theos Philopator; ปกครองตั้งแต่เวลาระหว่าง 62 ปีก่อนคริสตกาล / 61 -13 มกราคม 47 ปีก่อนคริสตกาล ?, ขึ้นครองราชย์แทนจาก 51 ปีก่อนคริสตกาล) เป็นหนึ่งในพระมหากษัตริย์พระองค์สุดท้ายของราชวงศ์ทอเลมี (305 -30 ปีก่อนคริสตกาล) ของอียิปต์

ทอเลมีที่ 14 (ภาษากรีก: Πτολεμαῖος, Ptolemaľosos ประสูติ 60 หรือ 59 ปีก่อนคริสตกาล - 44 ปีก่อนคริสตกาล และครองราชย์ 47 - 44 ปีก่อนคริสตกาล) เป็นพระราชโอรสของทอเลมีที่ 12 ของอียิปต์โบราณและเป็นหนึ่งในสมาชิกคนสุดท้ายของราชวงศ์ทอเลมีแห่งอียิปต์ หลังจากการสิ้นพระชนม์ของทอเลมีที่ 13 แห่งอียิปต์ เมื่อวันที่ 13 มกราคม 47 ปีก่อนคริสตกาล พระองค์ได้รับการประกาศให้เป็นฟาโรห์และผู้ปกครองร่วมกับพระนางคลีโอพัตราที่ 7 พระองค์และพระนางคลีโอพัตราทรงได้อภิเษกสมรสกัน แต่พระนางคลีโอพัตรายังคงทำหน้าที่เป็นคนรักของเผด็จการโรมัน จูเลียส ซีซาร์ ทอเลมีถือว่าได้รับการขึ้นครองราชสมบัติในชื่อเท่านั้นโดยคลีโอพัตรารักษาอำนาจที่แท้จริง เมื่อวันที่ 26 กรกฎาคม 44 ปีก่อนคริสตกาล ได้รับการสันนิษฐาน แต่ยังคงไม่แน่ใจว่าคลีโอพัตราวางยาพิษทอเลมีที่ 14 ด้วยดอกอโคไนต์ เพื่อให้พระราชโอรสของพระนางคลีโอพัตราคือ ทอเลมีที่ 15 ซีซาเรียน ขึ้นครองราชย์แทนร่วมกับพระมารดาเมื่อวันที่ 2 กันยายน 44 ปีก่อนคริสตกาล

มาร์กุส อันโตนิอุส มาร์กี ฟีลิอุส มาร์กี แนโปส (ละติน: MARCVS ANTONIVS MARCI FILIVS MARCI NEPOS, M·ANTONIVS·M·F·M·N; 14 มกราคม 83 ปีก่อนคริสต์ศักราช - 1 สิงหาคม 30 ปีก่อนคริสต์ศักราช) หรือที่เรียกทั่วไปว่า มาร์ก แอนโทนี (อังกฤษ: Mark Antony) เป็นนักการเมืองและแม่ทัพของสาธารณรัฐโรมัน ในฐานะผู้บัญชาการทหารและผู้ปกครอง เขาเป็นผู้สนับสนุนคนสำคัญและเพื่อนผู้ภักดีของลูกพี่ลูกน้องของมารดา จูเลียส ซีซาร์ หลังการลอบสังหารซีซาร์ แอนโทนีตั้งพันธมิตรทางการเมืองอย่างเป็นทางการกับอ็อกตาวิอานุส (หรือจักรพรรดิเอากุสตุสในเวลาต่อมา) กับมาร์กุส ไอมิลิอุส แลปิดุส ซึ่งนักประวัติศาสตร์ปัจจุบันเรียกว่า คณะสามผู้นำที่สอง (Second Triumvirate)

คณะสามผู้นำแตกเมื่อ 33 ปีก่อน ค.ศ. ความไม่ลงรอยระหว่างอ็อกตาวิอานุสกับแอนโทนีปะทุเป็นสงครามกลางเมืองที่เรียกว่า สงครามครั้งสุดท้ายของสาธารณรัฐโรมัน เมื่อ 31 ปีก่อน ค.ศ. แอนโทนีพ่ายแพ้ต่ออ็อกตาวิอานุสในยุทธนาวีที่อักติอูง และในยุทธการสั้น ๆ ที่อเล็กซานเดรีย เขาและชู้รัก คลีโอพัตรา ทำอัตวินิบาตกรรมไม่นานหลังจากนั้น อาชีพและความพ่ายแพ้ของเขาเป็นเหตุการณ์สำคัญในการแปรสภาพของโรมจากสาธารณรัฐเป็นจักรวรรดิ